Boekenwurm cadeaus
Stil, volmaakt en ademend
Een tekening
Het feit alleen al, dat we hier zitten. Midden op het terras, met z'n tweeën. Voor iedereen zichtbaar. De professor en het mooie meisje. Eros en thanatos. In een vorig leven maakte ik tekeningen. All sorts. Zo ook van het outsider karaoke project, ergens zeven jaar na de millennium babies. Een fotograaf stelde een 2D beeld samen van zijn ideale stad, een afgeleide van de huidige plattegrond van Groningen. Ik tekende het na. Alleen de essenties, niet de inkleuring.
Mijn mus betaalt het eten en drinken. Ik geef hem een papieren tas, met twee boeken, een welstand publicatie en mijn tekening. Spirits van een heel andere orde. Zo transcendent op dat moment. Pretpakket voor onderweg. Hoort hij me niet of gaat hij gewoon zijn eigen gang? Midden op het terras gaat hij de boekwerken bestuderen. Mag ik even weg? Hij kijkt naar me. Nu wordt er zeker iets zinnigs van me verwacht. Ik probeer wat uit. Ik eet wel vlees, hoor. Alleen wild. En. Het is Spaans. En. Ooit nog een balletje teruggeslagen, is voorzitter van de welstand niet iets voor jou? Dan kan je Al die mannen eens wat leren. Zweep erover wou ik zeggen. Ik hoor woorden met mijn klank Dat kunnen die mannen toch zelf wel? De tekening wordt volkomen genegeerd. Gelukkig.
Wat krijg ik, behalve al die heerlijke aandacht? Mus moet nog door, naar Hoogeveen, een leegstand project voor VOER. Een ander blog gebeuren in NL. Iets rozigs, Roger Moss. Nooit van gehoord. Iets uit zijn tijd die voorbij is, zegt hij. Echt waar? Sinds een tijdje geloof ik helemaal niets meer. En dan ook echt helemaal niets. Er komt nog iets uit zijn verschoten universiteitstas. Lijkt wel verdacht veel op die van mij, in grote lijnen, de tas bedoel ik. Die van mij is nieuwer en van een soepeler gemaakte koeienhuid. Het oude Europa ontvoerd geen jonge maagden meer. Wel jonge Jorissen, tegenwoordig. Did you know?
Stil, volmaakt en ademend
Een tekening
Het feit alleen al, dat we hier zitten. Midden op het terras, met z'n tweeën. Voor iedereen zichtbaar. De professor en het mooie meisje. Eros en thanatos. In een vorig leven maakte ik tekeningen. All sorts. Zo ook van het outsider karaoke project, ergens zeven jaar na de millennium babies. Een fotograaf stelde een 2D beeld samen van zijn ideale stad, een afgeleide van de huidige plattegrond van Groningen. Ik tekende het na. Alleen de essenties, niet de inkleuring.
Mijn mus betaalt het eten en drinken. Ik geef hem een papieren tas, met twee boeken, een welstand publicatie en mijn tekening. Spirits van een heel andere orde. Zo transcendent op dat moment. Pretpakket voor onderweg. Hoort hij me niet of gaat hij gewoon zijn eigen gang? Midden op het terras gaat hij de boekwerken bestuderen. Mag ik even weg? Hij kijkt naar me. Nu wordt er zeker iets zinnigs van me verwacht. Ik probeer wat uit. Ik eet wel vlees, hoor. Alleen wild. En. Het is Spaans. En. Ooit nog een balletje teruggeslagen, is voorzitter van de welstand niet iets voor jou? Dan kan je Al die mannen eens wat leren. Zweep erover wou ik zeggen. Ik hoor woorden met mijn klank Dat kunnen die mannen toch zelf wel? De tekening wordt volkomen genegeerd. Gelukkig.
Wat krijg ik, behalve al die heerlijke aandacht? Mus moet nog door, naar Hoogeveen, een leegstand project voor VOER. Een ander blog gebeuren in NL. Iets rozigs, Roger Moss. Nooit van gehoord. Iets uit zijn tijd die voorbij is, zegt hij. Echt waar? Sinds een tijdje geloof ik helemaal niets meer. En dan ook echt helemaal niets. Er komt nog iets uit zijn verschoten universiteitstas. Lijkt wel verdacht veel op die van mij, in grote lijnen, de tas bedoel ik. Die van mij is nieuwer en van een soepeler gemaakte koeienhuid. Het oude Europa ontvoerd geen jonge maagden meer. Wel jonge Jorissen, tegenwoordig. Did you know?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten