Early in THE mourning
My lucky number
Burn the ice queen
Elke dag een uur erop uit. Fijne verplichting. Voordat het zover is staar ik uit het raam met de witte omlijsting. Ik oriënteer me op het zuiden. Eerst. Natuurlijk ben ik het oosten gewaar, de indringendheid en het mededogen. Mus zit ineengedoken op het dak van de buren. Boven op de dakrand, uiteraard, het hoogste punt, de hoogste lijn. Warm keramiek uit NL.
Ik in mijn grot, mijn levenslab. Lab van laboratorium of labyrint. Daar ben ik nog niet uit. Er vliegt wat over je heen. Snel trek je je kop in je dikke veren. Less than a second. Je staat weer in dakrandtoestand. O, je krijgt bezoek. Twee heren, zwarte soortgenoten. Daar ben je helemaal niet van gediend. Ze bekvechten. Om jou? Ik denk het wel. Je kiest de vlucht naar beneden. Waar is ook alweer die veilige landingsbaan? In Berlijn? In Wenen?
Ik weet het, ik ben geen veilige landingsbaan. Geen dakrand, geen boomtop. Ik ben veel te wispelturig. Meer een tuinslang. In de winter opgerold in het tuinhuisje. Zomers vrolijk spuitend over het gras. Groener wordt het niet. Een ding weet ik wel zeker, ik zal je nooit verraden. Jij, met je universele liefde en behoefte aan privacy. Je bent veel te mooi. Too good to be true. Ik deel alles en iedereen met je. Kan ook niet anders, denk je wel? What's new?
De radiator ratelt, het gaat weer stromen, ik voel het aan de lucht. Mag die wolk ook even naar rechts? THE ice queen is melting.
My lucky number
Burn the ice queen
Elke dag een uur erop uit. Fijne verplichting. Voordat het zover is staar ik uit het raam met de witte omlijsting. Ik oriënteer me op het zuiden. Eerst. Natuurlijk ben ik het oosten gewaar, de indringendheid en het mededogen. Mus zit ineengedoken op het dak van de buren. Boven op de dakrand, uiteraard, het hoogste punt, de hoogste lijn. Warm keramiek uit NL.
Ik in mijn grot, mijn levenslab. Lab van laboratorium of labyrint. Daar ben ik nog niet uit. Er vliegt wat over je heen. Snel trek je je kop in je dikke veren. Less than a second. Je staat weer in dakrandtoestand. O, je krijgt bezoek. Twee heren, zwarte soortgenoten. Daar ben je helemaal niet van gediend. Ze bekvechten. Om jou? Ik denk het wel. Je kiest de vlucht naar beneden. Waar is ook alweer die veilige landingsbaan? In Berlijn? In Wenen?
Ik weet het, ik ben geen veilige landingsbaan. Geen dakrand, geen boomtop. Ik ben veel te wispelturig. Meer een tuinslang. In de winter opgerold in het tuinhuisje. Zomers vrolijk spuitend over het gras. Groener wordt het niet. Een ding weet ik wel zeker, ik zal je nooit verraden. Jij, met je universele liefde en behoefte aan privacy. Je bent veel te mooi. Too good to be true. Ik deel alles en iedereen met je. Kan ook niet anders, denk je wel? What's new?
De radiator ratelt, het gaat weer stromen, ik voel het aan de lucht. Mag die wolk ook even naar rechts? THE ice queen is melting.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten