You are too precious to kill
So how to contact me?
Inventiveness is a good skill for scholars
Sinds vorig jaar heb ik een mus. Heb, heb, ik ben eigenlijk helemaal niet hebberig of bezitterig. Ik denk dat het mijn mus is. Ik vind dat het mijn mus is, omdat je dat zo zegt, zodat bijna iedereen het onmiddellijk begrijpt. Behalve mijn mus. Ik bedenk eigenlijk altijd van alles en het lijkt alsof ik deze mus heb bedacht. Mus, mannelijk voor muze. En geloof me, deze mus is echt, echt mannelijk. Me Jane he Tarzan.
Kom svp naar Groot Museum. Ik zit in het restaurant......Een voorbeeld van een mail die ik onlangs kreeg van mus. Of zal ik schrijven Mus of Muz? Dan denk je toch, uit welke tijd stamt dit schrijven? De prehistorie gemixt met wat toetsenbord vaardigheid. Maar ja, wat doe je als vrouw? Ik hing onmiddellijk in de lianen. Here I come! Word ik dit jaar ook nog 50, midlife arousels!
O nee. Nee, dit is niet waar, wel de opwinding niet die actie. Eerst wat aantrekken, want niet naar de jungle. Ik word in een high-brow publieke ruimte verwacht. Hij wacht op me! Hmmm, concentreren, pastel, lichtblauw. Vleeskleurige panty, net niet mijn beenvleeskleur. Iets bruiner. Italiaanse slingbacks. Er mist iets. Royal blue. Lang mannenvest. Ik ben klaar. Nu al? Ja, dat gaat me over het algemeen erg snel af. Klaarkomen. O. Toch maar naar het mannetje. Er viel iets te bespreken. We gingen iets bespreken. Sparren? Langs elkaar heen fluisteren? De ademwetenschappen van Pete S. beoefenen? Cadeaus?
Ik vlieg, ik fiets, ik loop als een veertje. Ik zie hem. Wuif, lach, veilig achter mijn grote zonnebril. Hij ziet me en lacht terug, of niet? Wat was dat met zijn mond? Alweer weg, de eerste indruk. Ik kijk even of de grond er nog is. Een uitgestrekte arm, een hand. Zacht, perfecte temperatuur. Ik heb niet eens mijn vingertoppen nodig. Hij ruikt zo goed, al vanaf vorig jaar. Net als de hoofdpersoon van Süskind. Niets irriteert me. Hoe is het mogelijk? Mooie kop, lekker kleurtje van 2 uren terras, open shirt. Borsthaar! Woest aantrekkelijk. Vandaag gaat het nog een keer lukken.
Hij heeft niets door. Je suis une artiste. Vraagt wat ik wil drinken. Misschien een taartje erbij? Een taartje? Waarom ook niet? Jij niet? Vraag ik. Er wordt een witte wijn, een sjudorange en een prachtig mooi rond taartje geserveerd. For my eyes only. Ik ben inderdaad wel veel slanker dan hij. Hoe schreef Hermans dat ook alweer in Onder professoren? Blz....versie 1989, mannen met dikke buien zoiets. Weet het niet meer precies. Hij citeerde een schijnbaar vrouwelijke feministische professor uit Nijmegen. Ik heb gelachen, een salvo, tijdens het lezen ervan. Zo herkenbaar. Maar bij mussiemus is
het niet van belang, als ik er ooit, maar eens, mijn lange armen omheen mag vouwen. Professoren. Zouden ze overal hetzelfde zijn? Je ziet ze zo weinig in het dagelijkse straatbeeld en anders zijn ze incognito. Eksters, grijs, wit en zwart. Mainstream citycolours. Okay, af en toe een papegaai, groen, geel en rood. Koppiekrauw.
Back to business. De mus. Jaaaaaa, en toen. Heen en weer zuchten, inderdaad. Ik volg zijn ogen naar de ringen om mijn rechter ringvinger. Goud, zilver, vijf diamanten. Naar mijn linkerpols, een rood leren bandje met Valentino draakje. Hij ziet zichzelf, according to Chinese superstition. Hij heeft geen idee, zit te vissen. Ik hap, naar hem, mis. Ik hap naar het vorkje met lekkers, lukt.
Contact, dat is wel een ding. Je zou maar hoogbegaafd zijn, stel je voor. En dan wil je mus contact. Hoe haalt hij het in zijn hoofd? What is he thinking? Ik straal, de witte wijn doet zijn werk, zoals ik afgesproken heb met de spirits. Ik ontspan, een beetje. Leun achterover . Ojee, mijn borsten. Perfecte
C cup, ondanks borstkanker en operatie jaren geleden. Toch maar weer netjes gaan zitten. Je bent niet in de jungle, Jane. I told you so, are you stupid or what?
So how to contact me?
Inventiveness is a good skill for scholars
Sinds vorig jaar heb ik een mus. Heb, heb, ik ben eigenlijk helemaal niet hebberig of bezitterig. Ik denk dat het mijn mus is. Ik vind dat het mijn mus is, omdat je dat zo zegt, zodat bijna iedereen het onmiddellijk begrijpt. Behalve mijn mus. Ik bedenk eigenlijk altijd van alles en het lijkt alsof ik deze mus heb bedacht. Mus, mannelijk voor muze. En geloof me, deze mus is echt, echt mannelijk. Me Jane he Tarzan.
Kom svp naar Groot Museum. Ik zit in het restaurant......Een voorbeeld van een mail die ik onlangs kreeg van mus. Of zal ik schrijven Mus of Muz? Dan denk je toch, uit welke tijd stamt dit schrijven? De prehistorie gemixt met wat toetsenbord vaardigheid. Maar ja, wat doe je als vrouw? Ik hing onmiddellijk in de lianen. Here I come! Word ik dit jaar ook nog 50, midlife arousels!
O nee. Nee, dit is niet waar, wel de opwinding niet die actie. Eerst wat aantrekken, want niet naar de jungle. Ik word in een high-brow publieke ruimte verwacht. Hij wacht op me! Hmmm, concentreren, pastel, lichtblauw. Vleeskleurige panty, net niet mijn beenvleeskleur. Iets bruiner. Italiaanse slingbacks. Er mist iets. Royal blue. Lang mannenvest. Ik ben klaar. Nu al? Ja, dat gaat me over het algemeen erg snel af. Klaarkomen. O. Toch maar naar het mannetje. Er viel iets te bespreken. We gingen iets bespreken. Sparren? Langs elkaar heen fluisteren? De ademwetenschappen van Pete S. beoefenen? Cadeaus?
Ik vlieg, ik fiets, ik loop als een veertje. Ik zie hem. Wuif, lach, veilig achter mijn grote zonnebril. Hij ziet me en lacht terug, of niet? Wat was dat met zijn mond? Alweer weg, de eerste indruk. Ik kijk even of de grond er nog is. Een uitgestrekte arm, een hand. Zacht, perfecte temperatuur. Ik heb niet eens mijn vingertoppen nodig. Hij ruikt zo goed, al vanaf vorig jaar. Net als de hoofdpersoon van Süskind. Niets irriteert me. Hoe is het mogelijk? Mooie kop, lekker kleurtje van 2 uren terras, open shirt. Borsthaar! Woest aantrekkelijk. Vandaag gaat het nog een keer lukken.
Hij heeft niets door. Je suis une artiste. Vraagt wat ik wil drinken. Misschien een taartje erbij? Een taartje? Waarom ook niet? Jij niet? Vraag ik. Er wordt een witte wijn, een sjudorange en een prachtig mooi rond taartje geserveerd. For my eyes only. Ik ben inderdaad wel veel slanker dan hij. Hoe schreef Hermans dat ook alweer in Onder professoren? Blz....versie 1989, mannen met dikke buien zoiets. Weet het niet meer precies. Hij citeerde een schijnbaar vrouwelijke feministische professor uit Nijmegen. Ik heb gelachen, een salvo, tijdens het lezen ervan. Zo herkenbaar. Maar bij mussiemus is
het niet van belang, als ik er ooit, maar eens, mijn lange armen omheen mag vouwen. Professoren. Zouden ze overal hetzelfde zijn? Je ziet ze zo weinig in het dagelijkse straatbeeld en anders zijn ze incognito. Eksters, grijs, wit en zwart. Mainstream citycolours. Okay, af en toe een papegaai, groen, geel en rood. Koppiekrauw.
Back to business. De mus. Jaaaaaa, en toen. Heen en weer zuchten, inderdaad. Ik volg zijn ogen naar de ringen om mijn rechter ringvinger. Goud, zilver, vijf diamanten. Naar mijn linkerpols, een rood leren bandje met Valentino draakje. Hij ziet zichzelf, according to Chinese superstition. Hij heeft geen idee, zit te vissen. Ik hap, naar hem, mis. Ik hap naar het vorkje met lekkers, lukt.
Contact, dat is wel een ding. Je zou maar hoogbegaafd zijn, stel je voor. En dan wil je mus contact. Hoe haalt hij het in zijn hoofd? What is he thinking? Ik straal, de witte wijn doet zijn werk, zoals ik afgesproken heb met de spirits. Ik ontspan, een beetje. Leun achterover . Ojee, mijn borsten. Perfecte
C cup, ondanks borstkanker en operatie jaren geleden. Toch maar weer netjes gaan zitten. Je bent niet in de jungle, Jane. I told you so, are you stupid or what?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten