Bluebluedarkblue
How can I ever
Know your universal love
Woensdag, zon, het Groot Terras. Pijn. Ik zie de pijn. Maar welke?
Vrijdag, het is avond. Ik voel een enorme pijn in mijn hoofd. Het houdt niet op. Daarna beginnen mijn darmen te protesteren. Ik ga krom liggen, probeer nog op een of andere manier de pijn te ontwijken, te verzachten. Ik masseer de huid van mijn buik met ronddraaiende bewegingen. Circle, keep me running around. Hell to pay. Jeff. Ik zou zeggen Hell to play. Maar dat zou ik niet meer doen. Playing. Alhoewel dat nog steeds de meest intelligente manier is om te leren. Dat ga ik afleren. Niet meer doen. Dat kan. Ik kan ook iets niet meer doen.
Terwijl ik in die kronkel lig denk ik aan zevenveertig jaar geleden. Aan zevenenveertig jaar autodidactiek. Op emotioneel gebied dan. Toen al zag ik aan de gezichten, de gelaatstrekken, dingen. Iets. Werd nooit benoemd. Ik doe precies hetzelfde, denk ik. Nee niet. Af en toe spreek ik hardop in het openbaar, ik duid de emotie. Niemand is me daar dankbaar voor. Ik overrule alle emoties, ik ken ze allemaal, seconde na seconde, uur na uur. Stemmingsschommelingen mrt een tempo allegro. Blijven lachen, omzeilen, beheersen. Zelfbeheersing.
M rules! I quote Ingrid.
Big Mus, jij zal ongetwijfeld allerlei emoties bij mij gewaarworden. De gevoeligheid zelfde. Hoe houd je het twee uur met me uit. Je amuseert je, je put je uit. Houd je van de bodem van de put? Durf je er naar toe? Juist daar zit ik op je te wachten. En het is so not done bij werkrelaties. Tatatata BOE!
How can I ever
Know your universal love
Woensdag, zon, het Groot Terras. Pijn. Ik zie de pijn. Maar welke?
Vrijdag, het is avond. Ik voel een enorme pijn in mijn hoofd. Het houdt niet op. Daarna beginnen mijn darmen te protesteren. Ik ga krom liggen, probeer nog op een of andere manier de pijn te ontwijken, te verzachten. Ik masseer de huid van mijn buik met ronddraaiende bewegingen. Circle, keep me running around. Hell to pay. Jeff. Ik zou zeggen Hell to play. Maar dat zou ik niet meer doen. Playing. Alhoewel dat nog steeds de meest intelligente manier is om te leren. Dat ga ik afleren. Niet meer doen. Dat kan. Ik kan ook iets niet meer doen.
Terwijl ik in die kronkel lig denk ik aan zevenveertig jaar geleden. Aan zevenenveertig jaar autodidactiek. Op emotioneel gebied dan. Toen al zag ik aan de gezichten, de gelaatstrekken, dingen. Iets. Werd nooit benoemd. Ik doe precies hetzelfde, denk ik. Nee niet. Af en toe spreek ik hardop in het openbaar, ik duid de emotie. Niemand is me daar dankbaar voor. Ik overrule alle emoties, ik ken ze allemaal, seconde na seconde, uur na uur. Stemmingsschommelingen mrt een tempo allegro. Blijven lachen, omzeilen, beheersen. Zelfbeheersing.
M rules! I quote Ingrid.
Big Mus, jij zal ongetwijfeld allerlei emoties bij mij gewaarworden. De gevoeligheid zelfde. Hoe houd je het twee uur met me uit. Je amuseert je, je put je uit. Houd je van de bodem van de put? Durf je er naar toe? Juist daar zit ik op je te wachten. En het is so not done bij werkrelaties. Tatatata BOE!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten