Routledge, UK
Open, valk en dijk
See a circle
Ik vind er niets aan, blaast Mus nog net uit. Is hij uitgeput? Hoe laat is het? Geen idee. Who cares? En dat krijg ik. Wel, bedankt. Zeg ik nog heel netjes. Zoals gewoonlijk. Planologie vandaag is nog boringer dan boring. Staan er nog leuke plaatjes in? Bekijk ik thuis wel.
Hij staat. Op het punt om weg te gaan. Ik zit, ik zeg, het spijt me. Wenkbrauw omhoog. Het spijt me echt heel erg. Van die mail over geld, vorig jaar september. Ik vertel hem over mijn jeugd, mijn vader en mijn moeder en geld. Dat mijn moeder altijd moest bedelen om geld, bij mijn vader. Terwijl er altijd geld was. Dacht ik, toen al. Heel abstract en met een groot gevoel voor ruimte. Het bleek heel anders te zijn, mijn moeder had volgens mijn vader een gat in haar hand, hij verdiende het geld en wilde ten alle tijde controle over zijn geld. Vernederend, zegt Mus. Mmmmmmmm, iets van niet gelijkwaardig, probeer ik. Hij luistert. Begrijpt hij het ook? Voelt hij me aan? Gaat er nu een vrije associatie doorheen?
Hoe kom ik daar nu achter? Nu niet, zie ik. Hij staat er niet meer. Mus! Mazzel.
Hoofdstuk twaalf, THE aesthetics. Dat is wel wat. Twee Ovalen en waarom je nooit cirkels echt kan zien als cirkels. Perspectivische vervorming. Cirkels zien we altijd als ovals, behalve als ze kleiner zijn dan 130 graden. Slechte drukkwaliteit. Routledge gaat het ook niet worden.
Open, valk en dijk
See a circle
Ik vind er niets aan, blaast Mus nog net uit. Is hij uitgeput? Hoe laat is het? Geen idee. Who cares? En dat krijg ik. Wel, bedankt. Zeg ik nog heel netjes. Zoals gewoonlijk. Planologie vandaag is nog boringer dan boring. Staan er nog leuke plaatjes in? Bekijk ik thuis wel.
Hij staat. Op het punt om weg te gaan. Ik zit, ik zeg, het spijt me. Wenkbrauw omhoog. Het spijt me echt heel erg. Van die mail over geld, vorig jaar september. Ik vertel hem over mijn jeugd, mijn vader en mijn moeder en geld. Dat mijn moeder altijd moest bedelen om geld, bij mijn vader. Terwijl er altijd geld was. Dacht ik, toen al. Heel abstract en met een groot gevoel voor ruimte. Het bleek heel anders te zijn, mijn moeder had volgens mijn vader een gat in haar hand, hij verdiende het geld en wilde ten alle tijde controle over zijn geld. Vernederend, zegt Mus. Mmmmmmmm, iets van niet gelijkwaardig, probeer ik. Hij luistert. Begrijpt hij het ook? Voelt hij me aan? Gaat er nu een vrije associatie doorheen?
Hoe kom ik daar nu achter? Nu niet, zie ik. Hij staat er niet meer. Mus! Mazzel.
Hoofdstuk twaalf, THE aesthetics. Dat is wel wat. Twee Ovalen en waarom je nooit cirkels echt kan zien als cirkels. Perspectivische vervorming. Cirkels zien we altijd als ovals, behalve als ze kleiner zijn dan 130 graden. Slechte drukkwaliteit. Routledge gaat het ook niet worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten